Gdy cierpią wokół ludzie, nie żyjmy w ułudzie
że nas nie dotyczy
jeśli cierpią zwierzęta, bracie zapamiętaj
życie cię rozliczy.
Jeśli nie pomożesz, lepiej, nie daj Boże
byś się nie narodził
życie lubi płacić, możesz wiele stracić
i sobie zaszkodzić.
Jeśli obojętnie, żyjesz tak przeciętnie
nic cię nie obchodzi
twe życie niczym, w pustkę zakotwiczysz
nic się nie urodzi.
Gdy strach twym stróżem, opanował dłużej
to żyjesz w obłędzie
będziesz jak pustynia, w której wody nie ma
i życia nie będzie.
Pókiś jest na ziemi, spiesz sens życia zmienić,
byś służył w potrzebie
coś winien innym, biednym i niewinnym,
tym mniejszym od ciebie.
wrażliwość autorki wiersza jest wyczuwalna w każdym jej słowie, rytmie tego wiersza. wiersz zatrzymuje, każe się zastanowić ... nie pozwala przejść obojętnie
OdpowiedzUsuń