EMIGRANCI

 Wciąż zawieszeni między niebem i ziemią

jak ptaki w misternej  uwikłany sieci

 srebrzystej arce ,

w chmurach   co się mienią

 i nieprzerwanie kołysząc się, lecą

Już oderwani korzeniami od  Ziemi

 ściągani z powrotem więzami silnymi

 powoli  się wznoszą ku wysokiej przestrzeni

 gdzie nowa przyszłość się tworzy przed nimi

 Los, towarzysz prowadzi do celu

 z kraju do kraju na tym ziemskim globie

 swoich wędrowców, co ich tak wielu

 w trudnej podróży zmierzają ku sobie

Szukają szczęścia, co gdzieś niby czeka

 więc z lotem ptaka nad chmury się wznoszą

 witają nową ziemię już z daleka

 aby gościnnie przyjęła ich proszą

Jaskółki śmigają lotem błyskawicy

  jutro gorące ich słońce przywita

 ominą ich inni ludzie na ulicy

 i...nowa znowu nadzieja zaświta

Już z chmur mieniących  szczęśliwi  spłynęli 

 radośni biciem serca z głębi siebie

gdy srebrna arka oddała ich ziemi

Czekając na bliskich czują się spełnieni