DO MIKOŁAJA

Gdy płaszczem grafitowym noc okryje ziemię,
śnieg puchową kołdrą otuli świat cały,
na srebrnej tarczy księżyca - bajkowy świat cieni,
świętego Mikołaja lśni orszak wspaniały.

Suną sanie w bezdennej ciszy, w reny  zaprzężony,
skrzy w karminowej szacie biała Mikołaja broda,
zgasły oczy domów, miast trudem zmęczone,
zapadła w sen zimowy już cała przyroda.

W nieskończonym kosmosie milion gwiazdek świeci,
byś miał jasną drogę w czas swojej wyprawy
dotarł nocą szczęśliwie do śpiących już dzieci,
by dać  wiele radości, czas świątecznej zabawy.

Wieziesz dzieciom prezenty po gwiaździstym niebie.
Teraz śpią i śnią im się dziecięce marzenia,
które swą drobną rączką spisały do ciebie,
 cierpliwie czekając na chwilę spełnienia.

Ty ich nie zawiedź mimo swego trudu,
przy każdym się zatrzymasz, Mikołaju święty,
w tę noc  dokonasz swoistego cudu,
rozdasz  dzieciom wyśnione prezenty.

Jeśli choć jedna łezka zatrzyma się w biegu,
uśmiech rozjaśni na dziecięcej buzi,
to warto Mikołaju byś szedł w białym śniegu
i dla tych coś ukochał w tę noc się potrudził.

Nikt cię w tę noc nie widział, lecz każdy spamięta,
twoją dobroć i miłość, której pragną dzieci,
bo to noc niezwyczajna, baśniowa i święta,
w której najmocniej gwiazda nadziei zaświeci.

Na tej trudnej ziemi, gdzie zmęczeni  ludzie,
i dzieci płaczą i cierpią zwierzęta,
Mikołaju, ty niesiesz w ich życiowym trudzie
czas pokoju, radości, miłości i święta.

Potem cicho odpłyniesz w tajemne przestworza,
rano dzieci z radością odkryją prezenty,
i z oddali, gdzie świeci już polarna zorza
usłyszysz- kochamy cię Mikołaju święty!

Kochają cię starzy, dzieci i zwierzęta,
dzięki tobie choć chwilę zatrzymał się czas;
więc będziemy o tobie na zawsze pamiętać,
a ty także nigdy nie zapomnij nas.

Za rok szykować się będziesz do  wyprawy,
znowu długo, cierpliwie będą czekać dzieci,
na ten czas radości, prezentów, zabawy
gdy znów im gwiazda  spełnienia zaświeci.