SPOTKANIE KLASOWE

Boże, jak ten czas przeleciał, ile  lat już mamy?
Przyszło nam westchnąć, gdy się po latach spotkamy
rozterka targa, bo niespodzianką będzie ta  chwila
czy się poznamy, gdy czas nasz  nieubłaganie mija?

Jeszcze  niedawno siedzieliśmy w ławach szkolnych
korzystaliśmy z beztroskich młodzieńczych chwil wolnych
przyszłość wydała się jasna, nikt nie myślał, co później się stanie
tylko  teraźniejszość,  w głowach szumiał wiatr i kochanie.

Wszystko było proste, chłonęliśmy wiedzę żmudną
zawiązywały  przyjaźnie, co miały  przetrwać czasy trudne
były  żarty, wtedy tak do naszego wieku pasujące
 przy ognisku spotkania, prywatki , rozmowy niekończące.

Nauczyciele, co egzekwowali naszą wiedzę różną
z cierpliwością  wtłaczali w chłonną głowę próżną
wychowawczyni , co matkowała  w kłopotach doraźnie
 wspierała, nasze smutki traktowała uważnie.

Wszystko  było, życie przeleciało , jak z bicza trzasnęło

rozstaliśmy, w różne weszliśmy drogi, w dal życie nas pchnęło
przeminęło z wiatrem,  przyszłość nas poniosła
budowaliśmy od nowa, dziatwa nam urosła.
 
Do dzisiaj, teraz duchem  jednak bardzo młodzi
spotkaliśmy się znów w  szkole, bo nam o to chodzi
aby znów zasiąść w tych  ławkach, spotkać się po latach
ze łzą w oku przywitać  i na nowo bratać.

Jak palcem po  klawiaturze fortepianu-muzyk
tak cofnąć czas na chwilę, by znów  się zanurzyć
zapomnieć , choć na chwilę o czasie obecnym
przedłużać  spotkanie w czas radosny, wieczny.

Będą  chwile radości , smutku też znajdzie się wiele
gdy będą puste miejsca, których  nie zajmą  przyjaciele
koledzy, gdy srebrną nitką czasu  odmienieni
wiemy, że czas nas goni, choć serc nie ostudzi, nie zmieni.

Cieszmy się więc tą chwilą, gdy jest nas jeszcze  wielu
druga  okazja nie powtórzy się, choć bardzo byśmy chcieli
znowu pójdziemy w dal życia, jak przedtem, różnymi drogami
tylko wspomnienie tych chwil na zawsze pozostanie z nami.