RÓŻE

 Jest taki zwyczaj, gdy wpatrzeni w figurę

świętej, co pomaga wszystkim w  potrzebach

i rozpaczy, oczami wzniesionym w górę

szukają tam w nadziei choćby skrawka nieba

Kładą u stóp róże, co czerwieni barwą

niczym krew, jak miłość z bólem pomieszane

w beznadziei, z błagalnie zaniesioną skargą

gdy życie kolcami nieszczęść poorane

Święta kocha róże, co przez nią moc mają

o wstawiennictwo proszą , są jej sercu miłe

z nadzieją strapionym powstać z kolan dają

serdecznym jej wsparciem użyczają siłę

Kiedy już flakony wypełni róż morze

co jednym nadziei spełnieniem się stały

zakonnica rozdaje róże w swej pokorze

strapionym sercom, które zaufały

Poniosą je  dalej, nadzieją wezbrane

że w różach  cudowna jest moc niepojęta

bo w płatkach czerwonych prośby zapisane

które na spokój i radość zamieni dziś święta